Co to jest?
Powszechnie używając zwrotu biopaliwa mamy na myśli takie biokomponenty jak:
- bioetanol – produkowany ze zbóż, kukurydzy, ziemniaków, kukurydzy i buraków cukrowych – dodawany do benzyn
- estry metylowe lub etylowe – otrzymywane w procesie przetwarzania rzepaku – dodawane do oleju napędowego
Co to jest biodiesel? Estry często nazywa się biodiesel’em. Jest to ekologiczne, nietoksyczne i odnawialne paliwo ulegające rozkładowi biologicznemu, o niemal identycznych właściwościach jak olej napędowy. Schemat produkcji
Proces: Ideą produkcji biopaliwa z oleju rzepakowego jest reakcja podwójnej wymiany triglicerydów i małocząsteczkowych alkoholi alifatycznych (C1 – C4, głównie metylowego) do estrów wyższych kwasów tłuszczowych i gliceryny wg reakcji trans estryfikacji:
Olej rzepakowy | + | Metanol | = | Diester | + | Gliceryna |
100kg | + | 10kg | = | 100kg | + | 10kg |
Wykorzystanie:
- Rzepakowe paliwo miesza się w dowolnych proporcjach z paliwami z ropy naftowej. Do zasilania silników wysokoprężnych stosowane mogą być więc zarówno 100% estry, jak i ich mieszaniny z olejem napędowym.
- Estry metylowe kwasów tłuszczowych to również atrakcyjny surowiec dla przetwórstwa chemicznego. Zastosowanie estrów w sektorze niepaliwowym jest znacznie mniej narażone na elementy ryzyka i niepewności związanego z redukcją podatku akcyzowego.
- Estry mogą też być stosowane jako paliwo opałowe używane w kotłach grzewczych.
Definicje wprowadzone ustawą o biopaliwach
- Biokomponenty – ester lub bioetanol
- Ester – estry metylowe albo etylowe wyższych kwasów tłuszczowych
- Bioetanol – odwodniony alkohol etylowy
- Biopaliwa – paliwa z zawartością powyżej 5% biokomponentów
- Paliwa ciekłe – paliwa z zawartością do 5% biokomponentów
Oznaczenia w UE
W żadnym kraju Unii Europejskiej nie stosuje się dodatkowych dystrybutorów na stacjach paliw jeśli paliwa te spełniają normy. Benzyny z zawartością etanolu do 5% nie są szczególnie oznakowane, gdyż spełniają normę EN 228, zaś mieszanka 95% oleju napędowego i 5% estrów metylowych oleju rzepakowego spełnia normę EN 590 obowiązującą w Unii Europejskiej dla ON.
Doświadczenia innych krajów Wieloletnie doświadczenia krajów Europy Zachodniej, które produkują paliwa z 5% dodatkiem estru rzepakowego wykazują, że:
- nie ma negatywnych skutków na silniki, wręcz odwrotnie – następuje poprawa właściwości paliw
- nie wymagane są żadne dostosowania silników nawet starszych modeli
- stosowanie biokomponentu jest popierane przez koncerny samochodowe (np. Peugeot, Renault, Iveco) i petrochemiczne (np. TotalFinaElf)
Przy obecnych cenach ropy naftowej produkcja biopaliw wymaga specjalnych ulg podatkowych, i Polska nie jest tutaj wyjątkiem, ale uwzględniając kompleksowy rachunek kosztów i korzyści, wprowadzenie do powszechnego stosowania biopaliw płynnych przyniesie wymierne efekty.
Korzyści z produkcji biopaliw w Polsce
- nowe miejsca pracy (wg badań francuskich 1000 ton estru = 11 miejsc pracy, (Niemcy podają 16 miejsc pracy, Włosi 23, a Hiszpanie 26))
- poprawa samowystarczalności w zaopatrzeniu w białko roślinne (większa dostępność śruty rzepakowej)
- poprawa opłacalności hodowli i produkcji mleka (obniżenie poziomu cen śruty)
- poprawa niezależności energetycznej (produkcja paliwa z krajowych surowców)
- poprawa płodozmianu przez zwiększenie zasiewów rzepaku (obecnie w strukturze zasiewów zbyt dużo zajmują zboża, co niesie wiele niekorzystnych skutków)
- aktywizacja polskiej wsi (możliwość wykorzystania części (!!) ziem leżących odłogiem do produkcji rzepaku)
- poprawa stanu środowiska naturalnego (użycie biodiesla to zmniejszenie emisji SO2, CO2, CO i HC w spalinach) i wiele innych